گل و گياه ظرافت

سبزي خردل فلفلي و ترد كه به عنوان خردل برگ نيز شناخته مي شود، در واقع يكي از مغذي ترين سبزيجات برگ سبز موجود در ماه هاي زمستان است. سبزي هاي دوست داشتني آن، در واقع، ويتامين A، K، كاروتن ها و آنتي اكسيدان هاي فلاونوئيد بيشتري نسبت به برخي از ميوه ها و سبزيجات معمولي دارند. رويه‌هاي ترد و برگ‌دار از گياه خردل جمع‌آوري مي‌شود در حالي كه كوچك، لطيف است و به مرحله گلدهي نمي‌رسد. برگ خردل سبز از خانواده Brassica است كه شامل كلم، كلم بروكلي، كلم بروكسل و ... نيز مي شود. سبزي خردل يك افزودني خوشمزه و تند به سالاد و ساندويچ مي دهد.

گياه خردل بومي دشت هاي زير هيماليا در شبه قاره هند است كه از زمان هاي قديم معمولاً براي برگ ها و دانه هاي روغني آن كشت مي شد. خردل از محصولات زمستاني فصل سرد است. برگهاي لطيف و ترد آنها طعم بيشتري دارند كه از نوامبر تا مارس باقي مي مانند. برگ‌هاي خردل تازه داراي برگ‌هاي سبز تيره و پهن با سطح صاف هستند و بسته به نوع رقم ممكن است لبه‌هاي دندانه‌دار، پرزدار يا توري داشته باشند. ساقه سبز روشن آن به طور گسترده به چندين جانبي منشعب مي شود. سبزي خردل يك محصول فصل سرد است كه به راحتي رشد مي كند. آنها سرماي خفيف را تحمل مي كنند و مي توانند در تمام زمستان در آب و هواي گرمتر رشد كنند. قرار گرفتن در معرض يخ زدگي برگ ها را شيرين تر مي كند و هواي گرم برگ ها را تند تر مي كند.

زمان كاشت

كاشت را از اوايل بهار تا اواخر تابستان انجام دهيد. سبزي خردل مي تواند سرماي خفيف را تحمل كند.

فاصله كاشت

هنگام كاشت بذر خردل سبز را با فاصله ۱ اينچ از هم در رديف هايي با فاصله ۶ تا ۸ اينچ قرار دهيد.

آفات و بيماري هاي رايج

شته ها، مگس هاي سفيد و سوسك هاي كك همگي از آفات رايج هستند. براي محافظت از محصولات، از پوشش هاي رديفي استفاده كنيد.

زمان و نحوه برداشت

سبزي خردل را مي توان در حدود ۶ هفته برداشت كرد. براي برداشت، برگهاي بزرگ بيروني را در پايه برش دهيد و برگهاي كوچكتر داخلي را بگذاريد تا به رشد خود ادامه دهند. شما مي توانيد به طور مداوم در طول فصل برداشت كنيد.

برداشت

زمان برداشت بذر بسته به مكان و اينكه محصول زمستان گذراني يا بهاره كاشته شده است متفاوت است. دانه ها را مي توان با بريدن شاخه ها يا با برداشت گياهان كامل جمع آوري كرد. براي جلوگيري از ريزش بذر، مواد برداشت شده را بايد روي پارچه هاي قطره اي يا در ظروف قرار داد.

روش هاي مختلفي براي كوبيدن دانه ها وجود دارد. برداشت هاي كوچك را مي توان با ماليدن ميوه ها بين دستان خود يا روي سطحي كه باعث باز شدن سيليك ها مي شود، خرد كرد. براي برداشت‌هاي بزرگ‌تر، گياهان كامل را در وان‌هاي بزرگ يا روي برزنت قرار دهيد و روي آن‌ها قدم بزنيد. ساقه ها را پس از جدا شدن دانه ها دور بريزيد و مواد باقيمانده را غربال كنيد و بماليد. هنگامي كه دانه ها در شرايط خشك و خنك نگهداري مي شوند، مي توانند به مدت ۶ سال زنده بمانند.

فوايد سبزيجات خردل براي سلامتي

سبزي خردل منبعي غني از آنتي اكسيدان ها (مانند فلاونوئيدهاي مفيد براي قلب و بتاكاروتن) است و حتي زماني كه پخته مي شود، سطح ويتامين هاي A و K آن با بهترين آنها در رتبه اول قرار مي گيرد. سبزيجات منبع عالي ويتامين K هستند. ۱۰۰ گرم برگ تازه حدود ۲۵۷٫۵ ميكروگرم يا حدود ۲۱۵ درصد از نياز روزانه به ويتامين K-1  (فيلوكينون) را تامين مي كند. مشخص شده است كه ويتامين K با افزايش فعاليت استئوبلاستيك در استخوان، نقش بالقوه اي در عملكرد ساخت توده استخواني دارد. همچنين نقش ثابتي در بيماران مبتلا به آلزايمر با محدود كردن آسيب عصبي در مغز آنها دارد.

سبزي خردل، مانند اسفناج، انبار بسياري از مواد مغذي گياهي است كه داراي خواص ارتقاء سلامت و پيشگيري از بيماري است. برگ خردل داراي كالري بسيار كم (۲۷ كالري در ۱۰۰ گرم برگ خام) و چربي است. با اين حال، برگ‌هاي سبز تيره آن حاوي مقادير فراواني از فيتونوترينت‌ها، ويتامين‌ها و مواد معدني هستند. علاوه بر اين، حاوي مقدار بسيار خوبي از فيبر غذايي است كه با تداخل در جذب آن در روده، به كنترل سطح كلسترول كمك مي كند. فيبر كافي در غذا به حركات صاف روده كمك مي كند و در نتيجه از هموروئيد، يبوست و همچنين بيماري هاي سرطان روده بزرگ محافظت مي كند.

سبزيجات خردل منبع غني آنتي اكسيدان هايي مانند فلاونوئيدها، ايندول ها، سولفورافان، كاروتن ها، لوتئين و زآگزانتين هستند. ايندول‌ها، عمدتاً دي-ايندوليل متان (DIM) و سولفورافان به دليل مهار رشد سلول‌هاي سرطاني و اثرات سيتوتوكسيك بر سلول‌هاي سرطاني، داراي مزاياي ثابت شده در برابر سرطان‌هاي پروستات، سينه، كولون و تخمدان هستند. برگ‌هاي تازه منبع متوسطي از ويتامين‌هاي گروه B مانند اسيد فوليك، پيريدوكسين، تيامين، ريبوفلاوين و غيره هستند. اين ويتامين محلول در آب نقش بسزايي در سنتز DNA و تقسيم سلولي دارد. وقتي اين ويتامين در دوران بارداري به زنان مكمل داده شود، ممكن است به جلوگيري از نقص لوله عصبي در نوزادان آنها كمك كند.

برگ هاي تازه خردل منابع عالي ويتامين C هستند. ۱۰۰ برگ تازه ۷۰ ميكروگرم يا حدود ۱۱۷ درصد از RDA را تامين مي كند. ويتامين C (اسيد اسكوربيك) يك آنتي اكسيدان طبيعي قوي است كه از آسيب راديكال هاي آزاد و عفونت هاي ويروسي شبيه آنفولانزا محافظت مي كند. برگ‌هاي خردل نيز منابع باورنكردني ويتامين A هستند. ويتامين A يك ماده مغذي ضروري براي حفظ سلامت مخاط و پوست است. مصرف ميوه هاي طبيعي سرشار از فلاونوئيدها به محافظت در برابر سرطان ريه و حفره دهان كمك مي كند.

سبزي خردل تازه منبع بسيار خوبي از چندين ماده معدني ضروري مانند كلسيم، آهن، منيزيم، پتاسيم، روي، سلنيوم و منگنز است. مصرف منظم سبزي خردل در رژيم غذايي از آرتريت، پوكي استخوان، كم خوني فقر آهن جلوگيري مي كند و اعتقاد بر اين است كه از بيماري هاي قلبي عروقي، آسم و سرطان روده بزرگ و پروستات محافظت مي كند.

براي خريد بذر خردل سبز و ساير گياهان دارويي به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرماييد.

انار (Punica granatum) تاج جواهر دنياي ميوه است. هزاران سال است كه انار توسط فرهنگ ها و تمدن هاي مختلف در سراسر جهان جشن گرفته مي شود. در اسطوره هاي باستاني و سنت هاي مذهبي ظاهر مي شود. انار همچنين به عنوان يك ميوه فوق العاده به دليل خواص غذايي و دارويي قابل توجهي كه به طور سنتي براي درمان بيماري هايي از اختلالات گوارشي تا بيماري قلبي استفاده مي شود، مورد استقبال قرار گرفته است. علاوه بر مصرف تازه ميوه، مي توان از ميوه آن در تهيه شربت  و مربا استفاده كرد. ميوه انار براي پرندگان نيز جذاب است.

گياه انار درختچه اي بزرگ يا درخت كوچكي است كه داراي برگ هاي صاف و هميشه سبز و گل هاي نارنجي تا قرمز خودنمايي مي كند. داراي ميوه گرد با پوشش بيروني خشك (پوسته) است. انار يكي از طولاني ترين درختان ميوه كشت شده است. اين گياه بومي مناطقي از جنوب شرقي اروپا تا غرب آسيا تا غرب هيماليا است. گل‌هاي قرمز درشت، ميوه‌هاي قرمز مايل به طلايي و برگ‌هاي سبز براق الهام‌بخش كنايه‌هاي بي‌شماري در ادبيات و هنر بوده و ميوه انار از ديرباز نماد زيبايي و باروري بوده است.

انار به طور گسترده در سراسر منطقه مديترانه كاشته مي شود و هم به عنوان درخت و هم به عنوان يك درختچه بزرگ شناخته شده است. اين درخت تابستاني به دليل گل‌هاي قرمز روشن و همچنين ميوه‌هاي خوراكي مايل به قرمز رشد مي‌كند. علاوه بر اين، رنگ قرمز-برنزي شاخ و برگ جديد بهاري انار و زردي برگ هاي در حال مرگ آن در پاييز هر دو چشمگير هستند. اين درخت برگ‌ريز زيبا مي‌تواند تا ارتفاع ۵ متر و با گسترش ۵ متر رشد كند و سرعت رشد متوسطي در حدود ۲۵ سانتي‌متر در سال دارد. گل هاي قرمز آن از ارديبهشت تا تيرماه ظاهر مي شود.

نيازها

انار در آفتاب كامل رشد مي كند و به خشكي مقاوم است. آنها بهترين رشد را در خاك حاصلخيز و با زهكشي خوب دارند. انار پس از استقرار به مقداري آبياري نياز دارد. به طور كلي، درختان براي استقرار نياز به آبياري تكميلي دارند، به خصوص اگر بعد از فصل بارندگي كاشته شوند. در سال اول به مقدار ۲۰ تا ۲۵ ليتر آب دو بار در هفته آبياري شود. درخت انار در سال دوم خود نياز به آبياري ۴۰ ليتري در هفته دارد. با شروع سال سوم، درختان معمولاً مستقر مي شوند و برخي مانند انار نياز به آبياري تكميلي به ميزان ۵۰ تا ۶۰ ليتر در ماه دارند. انار گرماي زياد را تحمل مي كند. آنها همچنين در خاك هاي قليايي كه اكثر گياهان را مي كشند، به خوبي تحمل مي كنند و رشد مي كنند.

مشخصات

انار درختي برگريز، گرد يا درختچه اي بزرگ است كه گاهي تك تنه است، اما اغلب با تنه هاي كم شاخه ديده مي شود. نمونه هاي قديمي غالباً ظاهري زيبا به نظر مي رسند. برگها به رنگ سبز براق، مستطيلي باريك با حاشيه هاي مواج و ۵ تا ۷٫۵ سانتي متر طول و ۲٫۵ سانتي متر عرض دارند. انار در بهار جوان مسي رنگ و در پاييز ته رنگ زرد دارد. شاخه هاي شاخه اي خاردار هستند. گلهاي اوايل تابستان قرمز روشن در دسته هاي ۱ تا ۵ تايي ظاهر مي شوند. آنها لوله اي هستند و ظاهري شبيه ميخك دارند و گلبرگ هاي مچاله شده دارند. گل ها به ميوه هاي قرمز تيره تبديل مي شوند كه در پاييز و اوايل زمستان مي رسند. ميوه كروي آن به اندازه يك پرتقال است. پوشش بيروني سخت و چرمي است و اغلب شكافته مي شود تا دانه زرشكي پوشيده از خمير در داخل آن نمايان شود.

تكثير

از طريق بذر در بهار و يا با قلمه نيمه رسيده در تابستان تكثير كنيد.

نگهداري

انار گياهي نسبتاً كم نگهداري است، اما به دليل شكل بوته مانند آن، ممكن است براي رشد يك درخت استاندارد نياز به هرس داشته باشد. درختاني كه براي توليد ميوه رشد مي كنند بايد هرس شوند تا شاخه هاي متعدد پايه از بين بروند. نازك شدن در طول ماه هاي زمستان به شكل گيري ساختار درخت كمك مي كند. از شكل دادن به آن خيلي زياد كه ميوه ها با دست چيده شوند خودداري كنيد. قبل از دوره گلدهي بهاره هرس نكنيد تا از نمايش گلدهي لذت ببريد. در اوايل بهار به مقدار كم كود دهيد. قرار گرفتن در معرض آبياري زياد در طول باردهي ممكن است باعث شكافتن زودرس ميوه شود.

براي خريد بذر انار و ساير درختان به فروشگاه بذر ظرافت (https://zerafat.com) مراجعه فرماييد.

پيوند انواع درختان و گياهان بر روي انواع درختان حيوانات، بريدگي هاي پس از هرس، طوفان و عوامل طبيعي مهمترين عواملي هستند كه درختان و گياهان آسيب وارد مي كنند. براي جلوگيري از ورود و آسيب وارد كردن آفات و  بيماري ها به محل هاي پيوند و هرس و مراقبت و  نگهداري بافت هاي گياه از چسب باغباني استفاده مي شود. محل هاي آسيب خورده درختان جاي مناسبي براي ورود عوامل بيماري‌زا مانند حشرات، ويروس ها، باكتري ها و قارچ‌ها به درون گياه هستند. پوشانيدن نقاط آسيب ديده با چسب باغباني تركيب شده با سموم قارچ كش و باكتري كش يكي از بهترين روش هاي راه هاي مقابله با اين مشكلات است.

استفاده از چسب باغباني باعث مي شود پوششي ارتجاعي مقاوم و قوي در مقابل باران و برف و باران بر روي محل زخم گياه بعد از خشك شدن چسب بوجود آيد. همچنين استفاده از تركيبات معدني ضدباكتري، ضدويروس و ضدقارچ و مجاز در كشت ارگانيك در ساخت چسب باغباني از ورود عوامل بيماري زا گياهي و حشرات جلوگيري مي كند. استفاده چسب باغباني تسريع در قلمه زني و پيوند گياه و ترميم فوري محل آسيب و زخم مي شود. چسب هاي باغباني از مواد غيرمضر براي بافت هاي گياهان و درختان تهيه مي شوند. براي رقيق كننده آنها از آب و الكل استفاده مي شود. بخاطر اين كه بيشتر اوقات از چسب باغباني بعد از هرس استفاده مي شود، چسب باغباني را چسب هرس نيز ناميده مي شود.

براي استفاده از چسب باغباني ابتدا چسب را با قلم مو يا تكه چوبي خوب بهم زده تا به صورت خمير يكنواخت در آيد. در صورتغليظ بودن چسب كمي الكل و آب به آن اضافه شده و محل زخم به صورت لايه اي يكنواخت و ضخيم پوشانده شود. با توجه به مقاوم بودن اين چسب در مقابل سرما به صورت محافظ سرما نيز مي توان از آن در مناطق سردسير استفاده كرد.

وقتي كه ما به دنبال طعم ملايم تري از  پياز هسيتم، پيازچه و پياز سبز گزينه اي انتخابي ما هستند. اما پياز بهاره چيست و آيا همان پيازچه است؟ همچنين آيا پيازچه و پياز سبز نيز يكسان هستند؟ بياييد در دنياي اين پيازهاي رنگارنگ گشتي بزنيم.

تفاوت بين پيازچه و پياز سبز چيست؟

پياز سبز و پيازچه در واقع يك چيز هستند. آنها يا بسيار جوان از پيازهاي معمولي پيازساز كه ما با آنها آشنا هستيم برداشت مي شوند يا مي توانند از گونه هاي ديگري كه در واقع هرگز پياز تشكيل نمي دهند، تهيه شوند. پيازچه بلند است و انتهاي ساقه آن سفيد رنگ است كه بيرون نمي زند. آنها يك نيش پيازي اما ملايم دارند كه به شدت پياز معمولي نيست (قسمت هاي سفيد داراي شديدترين طعم هستند). آنها را مي توان به صورت خام يا پخته استفاده كرد و در حالي كه برخي از آشپزها رويه سبز تيره تر را دور مي اندازند، مي توان كل آن را خورد و اغلب در آشپزي آسيايي استفاده مي شود. پيازچه معمولا در تمام طول سال در دسترس است. به دنبال رنگ روشن، برگ هاي سالم و انتهاي ساقه سفت باشيد.

پياز بهاره چيست؟

پياز بهاره شبيه پيازچه هستند، اما پيازهاي كوچكي در پايه دارند. اين پيازها از گونه‌هايي مي‌آيند كه پياز توليد مي‌كنند و اساساً نسخه‌هاي بالغ‌تر پيازچه هستند. آنها در اواخر پاييز به عنوان نهال كاشته مي شوند و سپس در بهار بعد برداشت مي شوند، بنابراين كلمه بهاره در نام است.

پياز بهاره شيرين‌تر و ملايم‌تر از پياز معمولي است، اما سبزي‌ها نسبت به پيازچه طعم‌دارتر هستند. پيازها بسته به نوع آن مي توانند قرمز يا سفيد باشند و در حالي كه مي توان آنها را به همان شيوه پياز معمولي استفاده كرد ولي به صورت كامل كبابي، برشته شده يا مانند پياز مرواريد استفاده مي شود.

آيا مي توان يكي را جايگزين ديگري كرد؟

اغلب در مورد يكسان بودن يا نبودن پياز سبز و پيازچه سردرگمي وجود دارد و اين ممكن است از اين واقعيت ناشي شود كه پياز سبز در كشورهاي ديگر مانند كانادا و بريتانيا به پياز بهاره گفته مي شود.

طعم و بافت پيازچه و پيازچه مشابه است. اما به خاطر داشته باشيد كه شدت طعم متفاوتي دارند. اگر پيازچه ها خام مانده اند، استفاده از پيازچه را به جاي پيازچه توصيه نمي كنم، زيرا پيازچه طعم قوي تري دارد.