گل و گیاه ظرافت

گل رز رامبلر که به رز مولتی فلورا نیز معروف است، به دلیل اسپری‌های فراوان آن از گل‌های سفید فراوان که روی شاخه‌های انبوه و کمان‌دار قرار می‌گیرد، به‌درستی نام‌گذاری شده است. پرندگان به‌ویژه مرغ مقلد شمالی (Mimus polyglottos) از میوه‌ها تغذیه می‌کنند و دانه‌های آن را به‌طور گسترده‌ای پراکنده می‌کنند. گل رز مولتی فلورا که بومی آسیا است برای اولین بار در سال ۱۸۸۶ از ژاپنبه‌عنوان پایه گل رز زینتی به ایالات متحده معرفی شد و به‌طور گسترده به‌عنوان پایه‌ای برای پیوند گل رزهای پرورشی استفاده شد. به‌عنوان کاشت بزرگراه، حصار زنده، عامل کنترل فرسایش و کاشت برای جذب حیات وحش تبلیغ شد. امروزه گل رز مولتی فلورا در بسیاری از بخش‌های طیف خود به‌عنوان یکی از گل‌های رز شناخته می‌شود.

گل رز مولتی فلورا در اواسط دهه ۱۹۰۰، به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان حصار زنده برای کنترل دام کاشته شد. این یک علف هرز مضر در چندین ایالت ایالات متحده است که می‌تواند تولیدات دامی را کاهش دهد و همچنین به تعدادی از زیستگاه‌ها حمله کند و به آن‌ها آسیب برساند. گل رز مولتی فلورا انبوه‌های غیرقابل نفوذی را در مراتع، مزارع و لبه‌های جنگل تشکیل می‌دهد. حرکت انسان، دام و حیات وحش را محدود می‌کند و پوشش گیاهی بومی را جابجا می‌کند. طیف وسیعی از شرایط را تحمل می‌کند که به آن اجازه می‌دهد به زیستگاه‌های سراسر ایالات متحده حمله کند.

ویژگی‌ها

بهتر است گل رز مولتی فلورا در آفتاب کامل در خاک‌های حاصلخیز، غنی از هوموس، مرطوب و با زهکشی خوب رشد کنید. طیف وسیعی از شرایط را تحمل می‌کند. برای بهترین گلدهی، کود متعادل و مالچ را در اواخر زمستان اعمال کنید.

گل رز مولتی فلورا درختچه‌ای است که از روی گیاهان دیگر به ارتفاع ۳ تا ۵ متر (۹٫۸ تا ۱۶٫۴ فوت) بالا می‌رود، با ساقه‌های تنومند با خارهای خمیده (گاهی وجود ندارد). برگ‌ها ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر (۲ تا ۴ اینچ) طول، مرکب، با ۵ تا ۹ برگچه و قلمه‌های پردار هستند. گل‌ها به شکل کوریمب های بزرگ تولید می‌شوند که هر گل کوچک، به قطر ۱٫۵-۴ سانتی‌متر (۵⁄۸-۱+۵⁄۸ اینچ)، سفید یا صورتی، در اوایل تابستان تولید می‌شود. باسن مایل به قرمز تا بنفش، ۶-۸ میلی‌متر (۰٫۲۴-۰٫۳۱ اینچ) قطر است.

این درختچه جذاب که دارای عادتی پرپشت و راست است، افزودنی خوبی برای حاشیه‌ها، کرانه‌ها و دامنه‌ها و باغ‌های کلبه است.

سیستم پرورش یک وضعیت تک پایه است که در آن هر دو بخش تولیدمثل نر و ماده در یک گل روی یک گیاه (گل‌های کامل) یکپارچه می‌شوند. بنابراین، اگر کنترل نشود، فقط یک گل رز چند فلورا برای تولید یک کلنی از گیاهان در حال تولیدمثل لازم است.

مواظب شته‌ها، برگ‌خوارها، کنه عنکبوتی قرمز گلخانه‌ای، حشرات فلس دار، کاترپیلارها، پشه اره‌ای بزرگ رز، اره برگ غلتان، زنبورهای برگ برنده، لکه سیاه، زنگ گل سرخ و کپک پودری گل سرخ باشید. آهو و خرگوش نیز می‌توانند باعث آسیب شوند.

گل رز مولتی فلورا به‌طور معمول در اواخر تابستان، پس از نمایش گل‌ها و تنه هرس می‌شود.

گل رز مولتی فلورا از طریق قلمه‌های نیمه رسیده در اواخر تابستان یا قلمه‌های چوب سخت در پاییز تکثیر کنید.

گل رز مولتی فلورا بومی آسیای شرقی است. به پاکستان، آفریقای جنوبی، آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزلند معرفی شده است.

تولیدمثل رویشی یا غیرجنسی (جوانه زدن). تولیدمثل رویشی (جوانه زدن) زمانی اتفاق می‌افتد که ساقه‌ها بریده یا شکسته شوند. جوانه زدن ساقه‌های زایشی بیشتری تولید می‌کند که جای خود را به گل‌ها، میوه‌ها و دانه‌های بیشتری نسبت به ساقه‌های بریده نشده یا شکسته اولیه می‌دهد. عصاهایی که برای مدت طولانی روی زمین نگه داشته می‌شوند می‌توانند ریشه‌ها را جوانه بزنند و گیاه جدیدی را تشکیل دهند (به‌عنوان‌مثال لایه‌بندی).

استراتژی‌های کنترل IPM برای گل رز مولتی فلورا

کنترل‌های فرهنگی

دارایی خود را برای گل رز مولتی فلور نظارت یا بازرسی بصری کنید. حداقل هر ماه ژوئن و سپتامبر این کار را انجام دهید. همان‌طور که در بخش دوم، استراتژی‌های کنترل IPM برای گیاهان مهاجم خارجی بیان شد، پیشگیری یک کنترل فرهنگی با ارزش است. از کاشت و تشویق به کاشت این‌گونه خودداری کنید. آموزش دیگران (مثلاً مشتریان یا همسایگان) در مورد خطرات این آفت، کنترل فرهنگی دیگری است که ارزش بسیار بالایی دارد.

کنترل‌های مکانیکی

بکشید، حفاری کنید، درو کنید و برش دهید. گیاهانی را که به‌راحتی کشیده می‌شوند بیرون بکشید. اگر نمی‌توانید گل رز مولتی فلور را با دست بکشید (مراقب خارها باشید)، می‌توانید گیاه را بیرون بیاورید یا با ابزار آن را بیرون بیاورید. قلمه زدن بهاره یا اوایل تابستان رز مولتی فلورا رشد آن را کند می‌کند، اما ممکن است مانع از تولید گل، میوه و دانه نشود. قلمه زدن یا چمن‌زنی مکرر در یک چرخه ماهانه در کوتاه شدن رشد گیاه و جلوگیری از تولید میوه و دانه (توت) مؤثرتر خواهد بود.توصیه شده که برای بیشه‌های مستقر یا قدیمی، چمن‌زنی یا برش مکرر از ۳ تا ۶ بار در هر فصل رشد به مدت دو تا چهار سال، گسترش این گیاه را کنترل کرده و وجود آن را در منطقه چمن‌زنی کاهش می‌دهد. اگر تصمیم دارید انبوه‌های مستقر را دره کنید، لطفاً توجه داشته باشید که بذر گل رز مولتی فلورا دارای بانک بذر با ماندگاری بالایی است. همان‌طور که چمن‌زنی می‌کنید سطح نور خورشید را روی زمین افزایش می‌دهید و به جوانه زدن بذرهای بانک بذر کمک می‌کنید. بنابراین، ممکن است این آفت را برای مدت طولانی‌تری نسبت به آنچه در ابتدا پیش‌بینی می‌کردید، کنترل کنید. کنترل‌های مکانیکی را می‌توان در هر زمانی در طول سال انجام داد. با این حال، بهترین زمان، ماه‌های قبل یا در طول گلدهی است.

کنترل بیولوژیکی

هنوز هیچ حشره، کنه یا ارگانیسم بیماری در دسترس تجاری وجود ندارد که عامل کنترل بیولوژیکی مؤثر باشد. از بزها و گوسفندهای اهلی برای کنترل گل رز در شرایط کشاورزی استفاده می‌شود. دانه رز کالسید، Megastigmus aculeatus var. nigroflavus Hoffmeyer یک زنبور بومی ژاپن است، اما در ایالات متحده به‌عنوان یک حشره مفید طبیعی شناخته شده است. هم نر و هم ماده وجود دارد. کالسیدهای بذر گل رز ماده (Hymenoptera: Torymidae)در باسن گیاهان گل رز چند فلورا تخم می‌گذارند و لاروهای در حال رشد از دانه‌ها تغذیه می‌کنند که بلوغ و نمو بذر را مختل می‌کند و منجر به مرگ‌ومیر قابل‌توجهی از بذر رز مولتی فلورا می‌شود. بااین‌حال، گسترش این زنبور کند است. پیشنهاد می‌کند که با گذشت زمان، زنبور کالسید و بیماری روزت رز (RRD)به‌عنوان عوامل کنترل زیستی ترکیبی که به‌طور هماهنگ برای کنترل این آفت‌زای عجیب‌وغریب کار می‌کنند، همپوشانی خواهند داشت. RRD در بخش دوم، استراتژی‌های کنترل IPM برای گیاهان مهاجم عجیب‌وغریب ذکر شده است. RRD یک ویروس گیاهی است که باعث می‌شود عصاها تحت جارو جادوگر قرار گیرند و برگ‌ها لکه‌های موزاییکی بنفش تیره را نشان می‌دهند که منجر به مرگ آهسته گل رز چند فلور می‌شود.

این ترکیب کنترل زیستی ممکن است چندین دهه طول بکشد تا کاهش قابل‌توجهی در جمعیت گل رز چند فلورا رخ دهد. بودجه بیشتری برای تحقیق و آزمایش برای این عوامل کنترل زیستی به‌شدت موردنیاز است تا انتظارات موردنظر کارشناسان کنترل زیستی را ثابت کنند.

کنترل‌های شیمیایی

بهترین زمان برای هر گزینه کنترل درست قبل از گلدهی گیاه است. علاوه بر این، استفاده از علف‌کش‌ها در تیر، مرداد و تا اواسط شهریور حداکثر کنترل شیمیایی را به همراه دارد. در این ماه‌ها کربوهیدرات‌ها و سایر ترکیبات گیاهی از طریق فتوسنتز در برگ‌ها ساخته می‌شوند و برای ذخیره‌سازی از برگ‌ها به ریشه منتقل می‌شوند. این جریان رو به پایین از ترکیبات گیاهی به تسهیل انتقال علف‌کش برگی و کنده به ریشه در این ماه‌ها برای کشتن مؤثرتر کمک می‌کند. کنترل مکانیکی برش یا چمن‌زنی نیز به همین دلیل در این ماه‌ها بسیار مؤثر است. به‌عنوان مثال، زمانی که روی هر گیاهی را قطع می‌کنید، ریشه‌ها به‌طور طبیعی با افزایش رشد بیشتر (جوانه زدن)، کاهش ذخایر ریشه (کربوهیدرات‌ها و سایر ترکیبات رشد) و تحت‌فشار قرار دادن گیاه واکنش نشان می‌دهند. هر بار که قسمت بالایی را می‌برید، گیاه را مجبور به جوانه زدن می‌کنید که باعث کاهش ذخایر ریشه و ضعیف شدن گیاه می‌شود.

کنترل شیمیایی پیشنهادی در طی ماه‌های ژوئیه، آگوست و تا اواسط سپتامبر این است که گل رز چندگانه را تا یک اینچ از زمین برش دهید و بلافاصله با استفاده از برس رنگ یا اپلیکاتور اسفنجی، علف‌کش مستقیم گلایفوسیت را روی کنده تازه بریده شده بمالید. خلاصه قاتل پیچک سمی بسیار خوب کار می‌کند. کنترل شیمیایی پیشنهادی در ماه‌های مارس، آوریل، می و ژوئن این است که کنده را به ارتفاع (۶ تا ۱۲ اینچ) برش دهید و بگذارید جوانه بزند. سپس گیاه جوانه زده را در ماه‌های ژوئیه، آگوست یا اوایل سپتامبر به اندازه یک اینچ از زمین ببرید و با کنده با علف‌کش مستقیم گلایفوسیت بمالید.

کاکتوس مامیلاریا هانیانا (Mammillaria Hahniana) با نام کاکتوس بانوی پیر نیز شناخته می‌شود. خانواده مامیلاریا حدود ۲۰۰ گونه کاکتوس دارد که بیشتر آن‌ها بومی مکزیک هستند. کاکتوس بانوی پیر بخشی از خانواده کاکتاسه است. از آنجایی که مراقبت از کاکتوس مامیلاریا هانیانا آسان است، انتخاب بسیار محبوبی برای افزودن به هر باغی چه در داخل و چه در خارج از خانه است.

خصوصیات کاکتوس مامیلاریا هانیانا

کاکتوس مامیلاریا هانیانا دارای ساقه‌های کروی خیره‌کننده است که با خارهای سفید تیز و پایین سفید پوشیده شده است. این کره‌ها حدود ۴ اینچ قد و ۵ اینچ عرض دارند، اگرچه در طی چندین سال می‌تواند تا ارتفاع ۱۰ اینچ تکامل یابد. کاکتوس مامیلاریا هانیانا کاکتوسی است که از تنهایی خوشش نمی‌آید و اغلب به‌صورت گروهی رشد می‌کند و مجموعه‌ای از کره‌ها را ایجاد می‌کند. سپس در بهار و تابستان اتفاقی می‌افتد. چیزی که به سادگی یک گیاه توپ به نظر سیخ دار بود، ظاهر جدیدی به خود می‌گیرد. آن‌ها با گل‌های بنفش مایل به قرمز گل می‌دهند که تاجی را در بالای گیاهان تشکیل می‌دهند. با این وجود این گل‌ها مانند یک هدبند کامل به نظر می‌رسند که جلوه هاله‌ای روی کاکتوس ایجاد می‌کنند.

آیا کاکتوس مامیلاریا هانیانا به آب نیاز دارد؟

برای هر چیزی زمانی وجود دارد و همین امر در مورد آبیاری کاکتوس مامیلاریا هانیانا شما نیز صدق می‌کند. اما چگونه زمان مناسب را می‌دانید؟ هنگام تعیین اینکه آیا نیاز به آبیاری کاکتوس خود دارید، باید مطمئن شوید که خاک کاملاً خشک است. اگر خاک را احساس کردید و حتی مقداری رطوبت وجود دارد، به گیاه خود آب نزنید.

هنگامی که خاک کاملاً خشک شد، کاکتوس را آبیاری کنید. اطمینان حاصل کنید که آب تا انتها از خاک عبور می‌کند. گلدان شما باید سوراخ‌های زهکشی مناسبی داشته باشد. گیاه را نباید در آب قرار داد زیرا این امر می‌تواند منجر به پوسیدگی ریشه و در نهایت از بین رفتن آن شود، به همین دلیل زهکشی ضروری است. فصول بر آبیاری نیز تأثیر می‌گذارد. هر چه هوا سردتر باشد، گیاه شما به آب کمتری نیاز خواهد داشت. بهار و تابستان بهترین زمان برای آبیاری گیاه شماست. در زمستان کاکتوس بانوی پیر خود را آبیاری نکنید.

چه خاکی برای کاکتوس بانوی پیر لازم است؟

احتباس آب واقعاً می‌تواند بر رشد کاکتوس‌های شما تأثیر بگذارد، بنابراین انتخاب خاک شما بسیار مهم است. شما به خاکی نیاز دارید که نسبتاً سریع زهکشی کند، متخلخل باشد و از نظر مواد مغذی نیز غنی باشد. برای بهترین نتیجه به دنبال یک ترکیب خوب کاکتوس باشید. مخلوطی که بافت شنی داشته باشد بهترین گزینه خواهد بود.

کاکتوس مامیلاریا هانیانا خود را با کود تغذیه کنید

زمان‌بندی همه چیز در مورد تغذیه کاکتوس‌ها با کود است. کاکتوس‌ها فصل رشد را طی می‌کنند، بهار و تابستان زمان رشد کاکتوس‌ها است. در زمستان، رشد متوقف می‌شود. کود را فقط باید در طول فصل رشد به یک دلیل ساده اضافه کرد. کود بیش از حد از شکوفه دادن گل‌ها در کاکتوس شما جلوگیری می‌کند. بهتر است از کود مایع با این گیاه استفاده کنید. سعی کنید و مطمئن شوید که از کود با محتوای پتاسیم بالا استفاده می‌کنید زیرا این به رشد گیاه کمک می‌کند. در زمستان که گیاه خواب است، در تغذیه کاکتوس صرفه‌جویی کنید. کاکتوس‌های شما به آن نیاز ندارند. گاهی اوقات اگر ببینیم ساکولنت ها یا کاکتوس‌های ما به کمک کمی نیاز دارند تا به ریشه خود برگردند از کود استفاده می‌کنیم.

تکثیر کاکتوس بانوی پیر شما

کاکتوس مامیلاریا هانیانا از پاجوش‌ها رشد می‌کند. این‌ها کره‌های کوچک‌تری هستند که در پایه گیاهان پیرتر یافت می‌شوند. برای تکثیر صحیح در اینجا کاری است که می‌توانید انجام دهید.

چند دستکش باغبانی ضخیم بپوشید.

کوچک‌ترین پاجوش را پیدا کنید و به آرامی آن را از کارخانه اصلی جدا کنید.

پاجوش را روی مقداری دستمال خشک در جای خشک نگه دارید.

بگذارید چند روز آنجا بماند تا خشک شود.

جایی که پاجوش گیاه اصلی را قطع می‌کنید، مقداری هورمون ریشه‌زایی قرار دهید.

یک گلدان کوچک بردارید و مقداری مخلوط کاکتوس (خاک مخصوصی که زهکشی مناسبی برای گیاه فراهم می‌کند) به آن اضافه کنید.

پاجوش را در این گلدان بکارید.

هر هفته، حدود چهار هفته، کمی آب به آن بدهید.

هنگام تکثیر به یاد داشته باشید که کاکتوس خود را از نور شدید، به‌ویژه نور مستقیم خورشید دور نگه دارید. پس از اینکه متوجه شدید ریشه‌دار شده و به رشد خود ادامه داده است، می‌توانید دوباره آن را در معرض دید قرار دهید.

کاشت

برای کاشت بذر کاکتوس مامیلاریا هانیانا اول گلدانی را برای کاشت بذر کاکتوس بانوی پیر انتخاب کنید که زهکشی مناسبی داشته باشد. برای این منظور می‌توانید سطح زیرین گلدان خود را کمی سوراخ کنید. در مرحله بعد سنگ‌های نسبتاً درشت جمع‌آوری کرده و آن‌ها را به ارتفاع ۲ الی ۳ سانتی‌متر (البته مقدار سنگ به میزان بزرگی و کوچکی گلدان شما بستگی دارد) در انتهای گلدان بریزید. بعد از آن مقداری ماسه ساختمانی تهیه و یا خریداری کنید. این ماسه را بشورید تا رس آن کاملاً جدا شود. آن‌قدر شست‌وشو را ادامه دهید تا آب صاف از ماسه سرازیر شود، سپس با استفاده از یک الک ماسه را الک کنید تا سنگ‌های ریزودرشت آن از هم جدا شود. سپس سنگ‌های ریز ماسه را با پیت ماس مخلوط کنید (یک پیمانه پیت ماس به اضافه دو پیمانه ماسه ریز به اضافه یک یا نصف پیمانه زغال کبابی خردشده). اگر در خانه مایکروفر دارید حدود ۵ دقیقه مخلوط آماده شده را در درون آن بگذارید. پس از سرد شدن مخلوط را روی سنگ‌های درشتی که در مرحله نخست آماده کرده بودید بریزید. بعد از آن با فشار دادن دست بر روی سطح موردنظر بستر را محکم کنید و یک لایه نازک سنگ‌ریزه روی بستر بریزید.

در مرحله آخر بذر کاکتوس مامیلاریا هانیانا را بر روی سطح موردنظر بپاشید طوری که بذرها به فاصله ۱ الی ۲ سانتی‌متر از یکدیگر فاصله داشته باشند. سپس در ظرف را بگذارید در غیر این صورت نایلون یا پلاستیک بر روی آن بکشید و سپس بذر کاکتوس بانوی پیر کاشته شده را در دمای ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد قرار دهید. توجه داشته باشید که بذر کاکتوس زیر نور مستقیم خورشید نباشد. بعد از ۱۰ روز بذرها جوانه می‌زنند و شروع به رشد می‌کنند. شما باید پس از کاشت بذر، هر دو هفته یک‌بار سم قارچ‌کش را بر روی بستر خاک به اندازه استاندارد اسپری کنید. کاکتوس تا سه ماهگی نیاز به هیچ کودی ندارد. به بذر کاکتوس مامیلاریا هانیانا هر از چند گاهی سر بزنید تا حشرات و موارد مشکوک را شناسایی کنید.

با تعویض گلدان کاکتوس بانوی پیر خود به سلامتی مطلوب دست یابید

در بالای خاک چیزهای زیادی اتفاق می‌افتد. کره عالی و گل‌های درخشان همان چیزی است که می‌بینید. اگر می‌خواهید واقعاً بگویید که کاکتوس‌هایتان چقدر خوب هستند، باید زیر سطح را نیز نگاه کنید. حداقل یک بار در سال گلدان مجدد می‌تواند به زنده ماندن گیاه شما کمک کند و فضای لازم برای رشد را به آن بدهد. فصل گرم بهترین زمان برای گل‌کاری است. گیاه را به آرامی از خاک خارج کنید، البته به خاطر داشته باشید که ابتدا خاک باید خشک شود. هنگامی که گیاه از گلدان خارج می‌شود، می‌توانید ریشه‌های مرده یا ممکن است پوسیده را شناسایی کنید. با این وجود این برش‌ها را قطع کنید و روی این برش‌ها یک قارچ‌کش قرار دهید.

سپس به آرامی تا جایی که می‌توانید خاک قدیمی را کنار بگذارید. در یک گلدان جدید، کاکتوس‌ها را قرار دهید و مقداری خاک گلدان به آن اضافه کنید. برخی از گلدان‌های محبوبی که می‌توانید استفاده کنید، گلدان‌های تراکوتا هستند، برخی از گلدان‌ها را اینجا برای خانه خود پیدا کنید. پس از اتمام کار کاکتوس‌ها را در گلدان بگذارید و بعد از حدود یک هفته می‌توانید کمی آن را آبیاری کنید. علاوه بر این دلیل آبیاری نکردن بلافاصله پس از کاشت مجدد، جلوگیری از پوسیدگی ریشه است. آن‌ها به مدتی نیاز دارند تا در خاک تازه یا مخلوط کاکتوس مستقر شوند.

گلدهی کاکتوس مامیلاریا هانیانا

گل‌های درخشان این کاکتوس همان چیزی است که به آن شخصیت می‌بخشد. بنابراین هنگام مراقبت از کاکتوس مامیلاریا هانیانا خود، می‌خواهید هر کاری که ممکن است انجام دهید تا آن گل‌ها ظاهر شوند. باید برای فصل‌ها برنامه‌ریزی کنید. آیا می‌خواهید بدانید این گل‌های دوست داشتنی چگونه شکل می‌گیرند؟ کاکتوس بانوی پیر دارای غده است و خارها از اینجا می‌آیند. غده‌ها می‌توانند منبسط شده و آب را ذخیره کنند و از زیر بغل در غده‌ها، گل‌ها بیرون می‌آیند. مطمئن شوید که کاکتوس خود را در معرض آب زیاد قرار ندهید.

نوردهی صحیح برای کاکتوس بانوی پیر

این گیاه نیز مانند سایر کاکتوس‌ها در معرض نور خورشید رشد می‌کند. با این حال نور خورشید بیش‌ازحد برای کاکتوس مامیلاریا هانیانا مناسب نیست. در حالت ایده آل حدود چهار تا شش ساعت نور مستقیم خورشید در روز تمام چیزی است که این گیاه به آن نیاز دارد. این بدان معنی است که اگر در خارج از منزل رها شود عملکرد خوبی خواهد داشت. باید چند گیاه بلندتر در اطراف خود داشته باشد تا کمی سایه و محافظت از آن بخصوص در ماه‌های گرم‌تر باشد.

اگر این گیاه را در خانه پرورش می‌دهید، مطمئن شوید که در طول روز دائماً در معرض نور قرار می‌گیرد. مکانی را پیدا کنید که نور ثابت و ثابتی داشته باشد و گیاه را در کنار پنجره قرار دهید. اگر در مکانی زندگی می‌کنید که دریافت نور خورشید یک مشکل است، بهتر است نوری نزدیک به گیاهان خود داشته باشید. نور رشدی که در بالا پیوند دادیم بخشی از دفتر ما است که نور زیادی ندارد، برای رشد گیاهان گوشه‌ای که داریم معجزه می‌کند.

کاکتوس پیرمرد آند (Oreocereus celsianus) یک کاکتوس ستونی و تحسین برانگیز است که با زندگی در محیطی بسیار خشن سازگار شده است. کاکتوس پیرمرد بومی آند پرو، بولیوی و شمال آرژانتین است. پوشش ضخیم آن از موهای سفید و پشمی از آن در برابر آفتاب سوختگی و هوای سرد محافظت می‌کند. ساعت‌های بیشتر آفتاب مستقیم باعث می‌شود که پوشش ضخیم‌تری داشته باشد. در طبیعت ساقه‌ها می‌توانند در پایه‌های خود منشعب می‌شوند. در بهار با گل‌های سریز شکوفا می‌شود. اگر در زمستان خشک نگه داشته شود می‌تواند یخبندان‌های کوتاه تا ۱۰ درجه فارنهایت را تحمل کند. این گیاه کاملاً ریشه‌دار است. گلدان مناسب برای کاکتوس پیرمرد گلدان گرد پلاستیکی ۳٫۵ اینچی است.

کاکتوس پیرمرد در برابر یخبندان سخت جان سالم به درنمی‌برد اما اگر خطر یخ‌زدگی وجود داشته باشد، می‌توان آن را به داخل خانه آورد تا در آستانه پنجره آفتابی یا زیر نور رشد کند. کاکتوس برای جلوگیری از پوسیدگی به نور آفتاب روشن، زهکشی عالی و آب کم نیاز دارد. ظروف دارای سوراخ زهکشی را انتخاب کنید و از کاکتوس با زهکشی خوب و خاک آبدار با ۷۰ تا ۸۰ درصد شن معدنی مانند ماسه درشت، پوکه یا پرلیت استفاده کنید. قبل از آبیاری عمیق صبر کنید تا خاک کاملاً خشک شود. در زمستان خشک نگه دارید.

کاکتوس پیرمرد گونه‌ای متعلق به خانواده کاکتسه ها است که بومی شیلی، پرو، آرژانتین و بولیوی است. آرئول ها بزرگ، سفید و بیضی شکل و در قسمت‌های جوان گیاه بسیار پشمالو هستند. یکی دیگر از ویژگی‌های گیاه و آنچه متفاوت است، موهای بلند، نازک و ابریشمی است. کاکتوس پیرمرد توسط پشم فراوان پوشیده شده که از آن از در مقابل نور خورشید و احتمالاً از تغییرات ناگهانی دما محافظت می‌کند.

گلدهی

گل‌های کاکتوس پیرمرد گاهی اوقات زمان زیادی طول می‌کشد تا ظاهر شود، اگرچه کاکتوس پیرمرد بیش از همه به دلیل بافت شگفت انگیزش موردتوجه قرار می‌گیرد. گل‌ها صورتی تیره هستند و در بالای آن ظاهر می‌شوند. خارهای شعاعی مخروطی و سفت، زرد مایل به قهوه‌ای و طول آن حدود ۲ سانتی‌متر است. خارهای مرکزی ضخیم‌تر هستند و طول آن به ۸ سانتی‌متر می‌رسد و قهوه‌ای هستند. کاکتوس پیرمرد برای مبتدیان ساکولنت ایده آل است زیرا رشد آن آسان است و از گیاه کم مراقبت می‌شود و برای کلکسیونرهای ساکولنت، این گیاه رنگ و بوی متفاوتی به مجموعه می‌بخشد.

نور

کاکتوس پیرمرد را در تمام طول سال در آفتاب کامل قرار دهید. در داخل خانه باید در زیر نورگیر یا نزدیک پنجره قرار گیرد که نور خوبی دریافت می‌کند. گلدان را به‌طور منظم بچرخانید تا تمام چهره‌های کاکتوس به یک اندازه نور دریافت کنند و به‌طور کامل رشد کنند.

دما

کاکتوس پیرمرد حداقل دمای صفر درجه سانتی‌گراد را در زمستان تحمل می‌کند. در دماهای پایین‌تر گیاه ممکن است بمیرد. در مورد زمستان‌های خیلی سرد بهترین گزینه قرار دادن گیاه در داخل است. مراقبت از گیاه در برابر رطوبت محیط بسیار مهم است زیرا در صورت مرطوب بودن هوا کاکتوس پیرمرد بسیار مستعد پوسیدگی است. کاکتوس پیرمرد در سرما رشد خود را متوقف می‌کند.

آبیاری

از بهار تا پایان تابستان هر ۷ یا ۱۰ روز یک‌بار می‌توانید این گیاه را آبیاری کنید. در زمستان نیاز به آب بسیار کم و در حد صفر دارد. نکته مهم این است که قبل از آبیاری بعدی به‌خصوص در فصل زمستان اجازه دهید بستر کاملاً خشک شود (در این زمان توصیه می‌شود که بستر خشک برای چند روز باقی بماند).

کود

کاکتوس پیرمرد از بهار تا اوایل پاییز نیاز به یک کود خوب دارد. فقط کود مایع مخصوص کاکتوس‌ها به آن بدهید.

پیوند زدن

بهتر است پیوند کاکتوس پیرمرد در فصل بهار انجام گیرد. در مورد گیاهان جوان، سالی یک بار و به دنبال آن وقتی گیاه به اندازه کافی بالغ شود که هر ۳ یا ۴ سال یا در مواقع ضروری این کار را انجام گیرد.

کاشت و تکثیر

تکثیر با بذر کاکتوس پیرمرد یا قلمه در بهار انجام گیرد. بذر کاکتوس پیرمرد به سرعت جوانه می‌زند و نهال‌ها از سنین پایین کاملاً مقاوم هستند. بهترین زمان برای کاشت بذر کاکتوس پیرمرد فصل بهار است. فقط باید از یک گلدان کوچک استفاده کنید و یک بستر مخصوص برای بذر کاکتوس‌ ها و ساکولنت ها با زهکشی خوب اضافه کنید. سپس بذر کاکتوس پیرمرد  را روی بستر پخش کنید و یک لایه بسیار سبک از بستر را به دانه‌ها اضافه کنید. بستر را مرطوب نگه دارید (اما از غرق شدن آب خودداری کنید) و گلدان را در مکانی نگهداری کنید که نور خورشید را به‌خوبی دریافت کند. پس از رسیدن گیاه و مناسب برای دست‌کاری، می‌توان آن را به گلدان قطعی پیوند زد.

هرس

این گیاه نیازی به هرس ندارد. فقط برگ‌هایی را که کوبیده یا خشک شده‌اند جدا کنید تا ظاهر گیاه بهتر شود.

آفات و بیماری‌ها

کاکتوس پیرمرد عمدتاً توسط شپشک های آردآلود موردحمله قرار می‌گیرد که به ساقه‌های برهنه حمله می‌کند. معمولاً بیشترین غلظت این آفت در انتهای ساقه‌های در حال رشد در جایی که اپیدرم نرم‌تر است مشاهده می‌شود.

درک اینکه چرا گل کوکب یکی از گل‌های رایج و محبوب است بسیار دشوار نیست. گل‌های رنگین‌کمانی زیبای آن خیره‌کننده است. گل کوکب از اواسط تابستان تا اولین یخبندان پاییزی گل می‌دهد و تا پاییز گل می‌دهد.

کاشت

گل کوکب برای رشد و شکوفایی فراوان به آفتاب کامل (حداقل 8 ساعت در روز) نیاز دارد. اگر دمای تابستان شدید باشد، بهتر است در پناه سایه بعدازظهر کاشته شود. گل کوکب به سرما حساس است و نباید تا زمانی که خاک تا بیش از 60 درجه فارنهایت (15 درجه سانتی‌گراد) گرم نشده و تمام خطر سرمازدگی از بین نرود، کاشته شوند.

برای کاشت بذر گل کوکب یک محل آفتابی با خاک و زهکشی خوب را انتخاب کنید و قبل از کاشت آن را کاملاً آماده کنید. بستر کشت را با 2 تا 4 اینچ (5 تا 10 سانتیمتر) کمپوست با کیفیت بالا یا کود پوسیده خوب، گردگیری کمی از پودر استخوان و کود ارگانیک متعادل اصلاح کنید. همه مواد را در خاک مخلوط کنید تا به‌طور یکنواخت پخش شود.

برای کاشت گودالی به عمق 4 تا 6 اینچ (10 تا 15 سانتیمتر) حفر کنید و بذر کوکب در داخل آن قرار دهید. هنگامی‌که در محل قرار گرفت، سوراخ را با خاک پر کنید. گل کوکب بسیار بزرگ می‌شود، بنابراین حداقل بین 12 تا 18 اینچ (30 تا 46 سانتی‌متر) فاصله بین گل کوکب‌ها بگذارید.

گل‌های گل کوکب در طول فصل رشد به آب ثابت نیاز دارند. بنابراین در جوانی شیلنگ‌های خیس بخار یا آبیاری قطره‌ای نصب کنید. تا زمانی که اولین شاخه‌های سبزرنگ را مشاهده نکردید که از زمین عبور می‌کنند، نباید گل دهانه را آبیاری کنید. آبیاری بیش از حد قبل از مشاهده شاخه‌ها می‌تواند منجر به پوسیدگی بذر گل کوکب شود. پس از رسیدن گیاهان به ارتفاع 1 فوت (30 سانتی‌متر)، با کشیدن 3 تا 4 اینچ (7 تا 10 سانتی‌متر) از مرکز رشد، آن‌ها را کمی محکم کنید تا شاخه‌های پایه کم را تشویق کنید که باعث افزایش تولید گل و طول کلی ساقه می‌شود.

حلزون‌ها و لیسه‌ها به گیاهان جوان آسیب می‌رسانند و موش‌ها گل‌ها را خراب می‌کنند. طعمه را در زمان کاشت و به‌صورت دوره‌ای در طول فصل کنار بگذارید. طعمه حلزون یک گزینه ارگانیک است که هم برای کودکان و هم برای حیوانات خانگی بی‌خطر است و در برابر هر سه آفت به‌خوبی کار می‌کند.

در اواسط تابستان، شما نیاز دارید که گیاهان بلند را به هم بزنید تا از ریزش آن‌ها جلوگیری شود. برای باغداران خانگی که فقط چند گیاه دارند، هنگام کاشت، پایه‌های بلند و محکم را در کنار غده‌ها قرار دهید تا بتوانید ساقه‌ها را هنگام رشد به آن‌ها بچسبانید. برای پرورش‌دهندگان گل، من روش راه‌راه را توصیه می‌کنم که شامل قرار دادن یک پایه تی مانند فلزی در هر 8 پا (2.4 متر) در امتداد لبه‌های بیرونی تخت‌ها و بستن یک لایه دوگانه از طناب نجات از پایه به پایه است.

درحالی‌که گل‌های گل‌دار بریده بلندمدت نیستند، اما می‌توانید 5 تا 7 روز از ساقه‌های بریده شده در مرحله مناسب استفاده کنید. از آنجا که گل‌های گل کوکب بعد از برداشت زیاد باز نمی‌شوند، مهم است که آن‌ها را تقریباً کاملاً باز، اما نه بیش از حد رسیده انتخاب کنید. پشت هر سر گل را بررسی کنید، به دنبال گلبرگ‌های محکم و سرسبز باشید. گلبرگ‌های کاغذی یا کمی کم آب نشانه سن هستند. حتماً از نگهدارنده گل در آب استفاده کنید.

بلوبری یک گیاه است. این میوه معمولاً به‌عنوان غذا مصرف می‌شود. برخی افراد نیز از میوه و برگ آن برای تهیه دارو استفاده می‌کنند. مراقب باشید بلوبری را با زغال اخته اشتباه نگیرید. در خارج از ایالات متحده، نام زغال اخته ممکن است برای گیاهی به نام بلوبری در ایالات‌متحده استفاده شود. بلوبری برای پیری، حافظه و مهارت‌های تفکر (عملکرد شناختی) و بسیاری از شرایط دیگر استفاده می‌شود. اما شواهد علمی محدودی برای حمایت از هر یک از این موارد وجود دارد.

کاشت

زمان کاشت بوته بلوبری

بلوبری را می‌توان در بهار یا اواخر پاییز در همه مناطق به‌جز سردترین مناطق کاشت. در مناطق سرد بهتر است برای کاشت بذر بلوبری تا اوایل تا اواسط بهار صبر کنید.

بهتر است گیاهان ۱ تا ۳ ساله انتخاب خوبی هستند. این‌ها را می‌توان در ظروف یا ریشه برهنه خریداری کرد.

انتخاب و آماده‌سازی محل کاشت

مکان آفتابی و سرپناهی را انتخاب کنید. درحالی‌که بلوبری سایه را تحمل می‌کند، محصولات بهتری در زیر نور آفتاب به دست می‌آید. درعین‌حال آن‌ها نباید در معرض باد شدید و خشک شوند.

بذر بلوبری را خیلی نزدیک درختان نکارید زیرا درختان نه‌تنها نور خورشید را مسدود می‌کنند بلکه رطوبت خاک را نیز جذب می‌کنند.

اگر چندین بوته کاشته‌اید بهتر است آن‌ها را در یک تکه بکارید نه اینکه در باغ خود پراکنده شوید. این باعث افزایش تولید و کیفیت توت می‌شود.

بلوبری یک گیاه ریشه‌دار کم‌عمق است. بنابراین به خاکی نیاز دارد که رطوبت را در خود نگه دارد اما به‌خوبی تخلیه شود و مرطوب نماند. بذر بلوبری را در مکان‌هایی که خاک‌های سنگین و خاکی دارند و مرطوب می‌مانند، کاشت نکنید.

بلوبری در خاکی که اسیدی است رشد می‌کند. pH خاک در حالت ایده آل باید بین ۴٫۰ تا ۵٫۰ باشد. خاکی که به اندازه کافی اسیدی نیست رشد را متوقف می‌کند. با مخلوط کردن مقدار کمی گوگرد دانه‌ای چند ماه قبل از کاشت می‌توان خاک را اسیدی کرد. پیت ماس ​​ و پوست و سوزن کاج نیز افزودنی‌های خوبی هستند که به اسیدی شدن خاک شما کمک می‌کنند.

قبل از قرار دادن بوته‌های بلوبری، مواد آلی را در خاک مخلوط کنید.

خواص بلوبری

بلوبری مانند خواص قره قاط، با جلوگیری از چسبندگی باکتری‌ها به دیواره‌های مثانه، از عفونت مثانه جلوگیری می‌کند. میوه بلوبری سرشار از فیبر است که می‌تواند به عملکرد طبیعی دستگاه گوارش کمک کند. همچنین حاوی ویتامین C و سایر آنتی‌اکسیدان‌ها است. بلوبری همچنین حاوی مواد شیمیایی است که ممکن است تورم را کاهش داده و سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.

کاهش مهارت‌های حافظه و تفکر که معمولاً با افزایش سن رخ می‌دهد. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه بلوبری به مدت ۳-۶ ماه ممکن است به بهبود برخی از آزمون‌های تفکر و حافظه در بزرگ‌سالان بالای ۶۰ سال کمک کند. بااین‌حال اکثر آزمون‌های تفکر و حافظه تغییر نمی‌کنند. اگر فایده‌ای داشته باشد، احتمالاً اندک است.

در رابطه با سالخوردگی برخی تحقیقات نشان می‌دهد که خوردن بلوبری یخ‌زده می‌تواند محل استقرار و تعادل پا را در افراد مسن بهبود بخشد. بااین‌حال تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که خوردن بلوبری به این موارد کمکی نمی‌کند. همچنین به نظر نمی‌رسد خوردن بلوبری باعث افزایش قدرت یا سرعت راه رفتن در افراد مسن شود.

درخصوص عملکرد ورزشی تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف بلوبری خشک به افراد کمک نمی‌کند سریع‌تر بدوند یا احساس دویدن را راحت‌تر کند. اما ممکن است به حفظ قدرت ۳۰ دقیقه پس از دویدن کمک کند.

در زمینه مهارت‌های حافظه و تفکر (عملکرد شناختی) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف یک دوز بلوبری ممکن است برخی از انواع یادگیری را در کودکان ۷ تا ۱۰ سال بهبود بخشد. اما برای اکثر انواع یادگیری کمکی نمی‌کند و به کودکان در خواندن بهتر کمک نمی‌کند.

در زمینه افسردگی برخی از افرادی که در یکی از عروق مغز لخته شده‌اند ممکن است دچار افسردگی شوند. در افراد مبتلا به افسردگی احتمال بیشتری وجود دارد که در دستگاه گوارش عفونت داشته باشند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه عصاره بلوبری به مدت ۹۰ روز می‌تواند علائم افسردگی را کاهش داده و همچنین باعث کاهش عفونت در این گروه از افراد شود.

در رابطه با سطوح بالای چربی به نام تری گلیسیرید در خون (هیپرتری گلیسیریدمی) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که مصرف یک دوز عصاره برگ بلوبری ممکن است به کاهش سطح چربی در خون بعد از غذا در افراد مبتلا به این بیماری کمک کند.

در خصوص آرتریت در کودکان (آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان) تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که نوشیدن روزانه آب بلوبری در حین استفاده از داروی ضد حساسیت علائم آرتریت در کودکان را بهتر از دارو به تنهایی کاهش می‌دهد. نوشیدن آب بلوبری همچنین ممکن است عوارض جانبی ناشی از اتانرسپت را کاهش دهد.

گروهی از علائم که خطر دیابت، بیماری قلبی و سکته مغزی (سندرم متابولیک) را افزایش می‌دهد. مصرف بلوبری خشک به بهبود بیشتر علائم سندرم متابولیک کمک نمی‌کند. اما ممکن است به بهبود جریان خون در برخی افراد کمک کند.

برای خرید بذر بلوبری و سایر درختان مثمر به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

گل پریوش در پیشگیری از سرطان خون در کودکان و درمان سرطان معجزه نامیده شده است. به نظر بسیاری محافظت از گل پریوش حفاظت از آینده فرزندان شما است. پیشنهاد شده است که به‌جای استفاده از اثرات موضعی که باعث ایجاد داروهای شیمیایی می‌شود. مردم باید از عصاره گل پریوش استفاده کنند. گل پریوش یکی از باارزش‌ترین گونه‌های گیاهی خانواده Apocynaceae است که در طب گیاهی سنتی در جهان استفاده می‌شود و استخراج شیمیایی در درمان سرطان نقش دارد. این گیاه همچنین سابقه استفاده در طب آیورودا، طب سنتی چینی را دارد. علوم پزشکی غربی در قرن بیستم تحقیق در مورد این گیاه را آغاز کردند.

از این گیاه به‌عنوان یک گیاه دارویی استفاده می‌شود و موردمطالعه قرار می‌گیرد زیرا مشخص شد که بیش از ۱۰۰ آلکالوئید ایندول مونوترپنوئید تولید می‌کند که حاوی دو آلکالوئید دیمری سیتوتوکسیک حیاتی هستند که برای درمان شیمی درمانی سرطان استفاده می‌شوند. همچنین بسیاری از آلکالوئیدها نقش دارویی دارند. این ترکیبات شامل ترکیبات ضد سرطانی است: Vinblastine و Vincristine. آلکالوئید وینکریستین در درمان سرطان خون در کودکان نقش دارد.

در طب سنتی، گل پریوش برای تسکین درد ماهیچه‌ها، افسردگی سیستم عصبی مرکزی، همچنین برای استفاده از نیش زنبورها و التیام زخم‌ها استفاده می‌شود. کاربرد آن به‌طور گسترده‌ای از پیشگیری از دیابت تا درمان معده درد متغیر است. این گیاه همچنین می‌تواند به‌عنوان گیاه زینتی در باغ و خانه‌های مناطق گرم‌تر استفاده شود یا می‌تواند در فصل سرد در گلخانه رشد کند.

طبقه‌بندی

گل پریوش یک گونه گیاهی است که متعلق به خانواده Apocynaceae (خانواده Dogbane) است. این خانواده بیشتر شامل گیاهان و درختچه‌های کوچک است. این خانواده دارای برگ‌های حاشیه‌ای صاف است. گل‌ها در زیر بغل برگ‌ها دیده می‌شوند که به‌صورت جداگانه یا در ساقه‌های بسیار کوتاه جفت شده‌اند و ویژگی بارز دیگر شیره شیری قوی است.

پراکندگی جغرافیایی

این گیاه بومی ماداگاسکار است و به‌عنوان حلقوی ماداگاسکار شناخته می‌شود. گل پریوش همچنین در سراسر نیمه گرمسیری آسیا، آفریقا و آمریکا طبیعی است و برای اهداف تزئینی و دارویی استفاده می‌شود.

شرح گیاه

گل پریوش ۶۰ و ۲۰ سانتی‌متر ارتفاع و عرض دارد. گل‌ها به رنگ صورتی، سفید یا بنفش صورتی در ساقه شکننده هستند. گل‌ها دارای یک لوله پایه به طول ۲٫۵-۳٫۰ سانتیمتر با تاجی به قطر حدود ۲٫۰-۵٫۰ سانتیمتر با پنج لبه گلبرگ مانند هستند. ۵ کاسبرگ، به طول ۲-۶ میلی‌متر، باریک، معمولاً دارای مو (در حالت بلوغ) وجود دارد. گلدهی در طول ماه‌های گرم بارور است. اگرچه ممکن است گیاهان در هوای بسیار گرم ضعیف شوند. برگ‌ها برعکس ساده روی ساقه با حاشیه کامل برگ، شکل تخمدان به شکل دندانه‌دار، طول تیغه برگ ۲-۴ اینچ و سبزرنگ با برگ چیده شده‌اند. غلاف میوه مانند یک جفت فولیکول به طول تقریباً ۲٫۰-۴٫۵ سانتیمتر و عرض ۳ میلی‌متر است.

تکثیر

گل پریوش از طریق بذر تکثیر می‌شود. جوانه‌زنی گل پریوش یک هفته در دمای ۲۱-۲۴ درجه سانتی‌گراد، در مکانی تاریک و بدون آبیاری بیش‌ازحد طول می‌کشد. بذر گل پریوش را به فاصله ۲ تا ۳ سانتی‌متر روی سطح خاک بریزید. سپس لایه نازکی خاک را بر روی بذر گل پریوش بپاشید و با استفاده از افشانه آن‌ها را آبیاری کنید. برای جوانه‌زنی سریع‌تر، روی گلدان را با پلاستیک پوشانده و بعد از بیرون آمدن جوانه‌ها از خاک پلاستیک را برداشته و آن‌ها را به گلدان یا باغچه انتقال دهید.

همچنین می‌توان گونه‌ها را به‌صورت رویشی تکثیر کرد. قلمه‌های چوبی نرم را می‌توان از گیاه مادر گرفته و به‌طور جداگانه در خاک کاشت، معمولاً در تابستان ریشه گیاه به آسانی است. گل‌های گل پریوش توسط پروانه‌ها گرده‌افشانی می‌شوند. این گونه با خود سازگار است، اگرچه گرده‌افشانی خود در شرایط عادی غیرمعمول است.

آفات و بیماری‌ها

- گیاه می‌تواند توسط فوزاریوم آلوده شود که منجر به پژمردگی گیاه شده و سپس باعث مرگ گیاه می‌شود.

- تکان خوردن و بازگشت باعث می‌شود نوک ساقه قهوه‌ای تیره و پژمرده شود. این بیماری‌ها بیشتر به دلیل بارندگی هوا یا آبیاری بیش‌ازحد است.

- چندین قارچ باعث ایجاد لکه‌های برگ می‌شود. با این حال آن‌ها معمولاً بی‌ضرر هستند استفاده می‌کند

تربچه یکی از سبزی‌های اشتهاآور به‌حساب آمده که در اکثر خانواده‌ها آن را مصرف می‌کنند. برگ آن نیز خوراکی بوده. عده زیادی از مردم تربچه را در منزل کاشته و در سر سفره اغلب خانواده‌ها دیده می‌شود.

کاشت بذر تربچه

بذر تربچه را در عمقِ ۱٫۵ سانتی‌متر از سطح خاک می‌کارند و بین بذر‌ها ۴ تا ۵ سانتی‌متر فاصله قرار داده و در ردیف‌ها نیز ۲۰ تا ۲۵ سانتی‌متر فاصله قرار داده و توصیه شده که ردیف‌هایی دوتایی از تربچه بکارید و سپس فاصله بیشتری بین آن دو ردیف و دو ردیفِ بعدی قرار دهید که این‌گونه، دسترسی‌تان به تربچه‌ها آسان‌تر می‌شود. بذر تربچه در عرض چند روز جوانه زده و از باغبانان بذر‌ تربچه ها را در میان ردیف هویج و یا سبزی‌های دیگری که دیر‌تر جوانه می‌زنند، می‌کارند. تربچه بسیار سریع رشد می‌کند و شاید سریع‌ترین برداشت را در میانِ تمامِ سبزی‌های مخصوصاً خوراکی خام داشته باشد. این گیاه را می‌توانید پس از ۲۰ روز برداشت کنید. البته روش دیگری برای کشت تربچه این بوده که یک بخش مربع یا مستطیلی شکل را مشخص کنید و بذر تربچه ‌ها را در سراسر آن پخش کنید و سپس روی آن‌ها خاک نرم و سبک بپاشید و توجه داشته باشید که ترب‌ها دوست ندارند دورشان شلوغ باشد و در صورتی که ترب‌های دیگر یا علف‌های هرز اطراف آن‌ها را حتماً بگیرند زیرا ممکن است محصول ندهند. از بین بردنِ علف‌های هرز برای رشد مناسب ریشه امری ضروری بوده.

توجه داشته که اگر بذر تربچه ‌ها را هر ۲ هفته یک‌بار بکارید، در تمام طولی سال تربچه خواهید داشت و بهتر است در اواسطِ تابستان کشت آن‌ها را مدتی متوقف نموده، زیرا تربچه هوای گرم را دوست ندارد و مثل بسیاری از سبزی‌های دیگر در این هوا از بین می‌رود و فراموش ننمایید که تربچه را در فصل پاییز بکارید. در باغ پاییزی‌تان تربچه یکی از محصولاتی بوده که می‌توانید سریع آن را برداشت نمایید. ۲۰ تا ۳۰ روز زمان لازم بوده، البته برخی از انواعِ استوانه‌ای شکل به روز‌های بیشتری برای رسیدن نیاز دارند. معمولاً تربچه نقلی را به‌صورت نوبر می‌کارند. به این منظور از آبان ماه به بعد تربچه را در زیر نایلون، یا شاسی، یا گلخانه کاشته، در زمستان برداشت کرده. تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می‌توان به‌جز در طول زمستان در همه فصل‌های کاشت. کشت بذر تربچه، به دو طریق خطی (روش ردیف‌کاری) و دستپاش (روش کرتی) انجام می‌شود.

زمان کاشت تربچه

در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفندماه تا اول آبان ماه توصیه شده و می‌توان پیاپی آن را کاشت و برداشت کرد. میزان مصرف بذر تربچه در زمان کاشت بستگی مستقیم به‌دقت و توجه فردی داشته که بذر را کشت می‌گردد.

به‌صورت فشرده کاشته شود، مقدار بذر تربچه موردنیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم‌پشت کاشته شود، میزان بذر مورد مصرف کم‌تر است.

روش خطی (ردیف‌کاری): در روش خطی، بهتر است به ترتیب بذر تربچه ها را در شیارها قرار بدهید که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند و سپس خاک اطراف شیارها را بر روی بذرها خوابیده قرار داده است

روش کرتی (دستپاش): در روش کرتی، بایستی دقت گردد که بذرها به‌طور یکنواخت در زمین پخش‌شده که به این منظور می‌توان مقدار بذر تربچه موردنیاز برای کاشت را با ۲ تا ۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط کنید و توأماً در زمین پاشید و سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آن‌ها را بپوشانید تا بذرها زیر خاک بروند و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد و همچنین در دسترس پرندگان قرار نگیرند.

زمان کود دادن به تربچه: این سبزی خوراکی از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع بوده به نحوی که در زمینی با حداقل مواد غذایی می‌توان ۲ نوبت متوالی در سال تربچه را کشت کرد. لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت داشته است. چون تربچه معمولاً پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر تربچه، قابل‌برداشت می‌باشد لذا توصیه شده که بذر آن را با سایر سبزی‌ها بکارند تا زمین به خاطر کشت تربچه معطل نماند. علف‌های هرز را از میانِ ردیف‌های تربچه بیرون کشیده و به آن‌ها به میزان فراوان آب بدهید و گاهی وقت‌ها تربچه‌ها رشد نمی‌کنند و اغلب علت آن، شلوغ بودن اطرافشان و یا آبیاری نشدن به میزان کافی است

روش بذر گیری تربچه: برای آن که شخصاً بتوان بذر تربچه خوب تهیه کنید و بذر موردنیاز سال بعد را تأمین کنید می‌توانید برای این کار از آخرین محصول پاییزه تربچه‌های سالم‌تر و خوش‌فرم تر را جدا کرده، جمع‌آوری کرده و در زیر خاک خشک کنار هم به‌صورت ردیف می‌خوابانند. در طول زمستان آن‌ها را به همین شکل نگهداری کنید و در اسفند تا فروردین ماه به‌تدریج آن‌ها را از زیر خاک خشک خارج کنید، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر کشت کرده و پس از مدتی شاخه گل آن‌ها از خاک خارج شده گل می‌دهد. در تیرماه و مردادماه بذر آن‌ها می‌رسد. پس از رسیدن بذرها، شاخه‌های حامل بذر تربچه ها را که در غلاف (غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می‌کند) قرار دارد قطع نموده و سپس در ادامه دسته کنید و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می‌کنند. پس از آنکه غلاف‌ها خشک شدند آن‌ها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می‌زنند (می‌کوبند) تا بذر تربچه ها از داخل غلاف‌ها خارج شوند. آنگاه بذرها را از خاشاک جدا کنید و در قوطی، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می‌کنند. در مورد تربچه‌های زمستانه بایستی از بذر تربچه‌های پائیزه بذر تهیه نمایید.

آفات و حشرات تربچه

حشرات جونده ممکن بوده که برخی برگ‌های ترب را از بین برده، ولی رشد کلی تربچه را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند و کرم‌های حشره ممکن است بوده که ریشه شده و محصول را به کل از بین ببرند. در این صورت دفعه بعد محصولتان را در نقطه دیگری از خاک کشت شوند. به دلیل کوتاه بودن چرخه رشد این گیاه خوراکی بسیار کم دچار بیماری می‌شود.

برای خرید بذر تربچه و  سایر بذر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

ترب دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگ‌های آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر است. برگ‌ها مستقیم از ریشه خارج می‌شوند. قسمت اصلی و خوراکی ترب برجستگی انتهایی برگ‌ها است که به رنگ‌های مختلف، سفید، قرمز و دورنگ دیده می‌شود. ترب، یکی از سبزی‌های اشتهاآور است که در اکثر خانواده‌ها آن را مصرف می‌کنند. برگ آن نیز خوراکی می‌باشد. در این مقاله می‌خواهیم به آموزش کاشت و نگهداری ترب بپردازیم.

۱- انتخاب نوع ترب

ابتدا تصمیم بگیرید که چه نوع تربی می‌خواهید بکارید. همانند بسیاری از سبزی‌های، انواع بی‌شماری ترب در دسترس است که هم به‌صورت پیوندی و هم گرده افشانی پرورش پیدا می‌کنند. اگر یک باغبان تازه‌کار هستید، رشد گیاه ترب گیلاسی را در نظر بگیرید. آن‌ها در طول ۲۲ روز بالغ می‌شوند و عطر و طمع مطبوع و ملایمی دارند.

۲- شرایط پرورش ترب

نور مناسب برای کاشت ترب:

شما باید برای پرورش بذر ترب را در مکانی با نور کامل بکارید هرقدر سرعت رشد گونه انتخاب بیشتر باشد نیاز نوری نیز بیشتر خواهد بود. برخی از واریته های ترب می‌توانند تا حدی سایه را تحمل کنند.

دمای مناسب برای کاشت ترب:

این گیاه تا دمای ۳- درجه را تحمل می‌کند، ترب از جمله سبزی‌های فصل سرد است. این گیاه در گرمای بیش از حد، پوک خواهد شد، ترب گیاه گلخانه سرد است. بازه دمایی برای پرورش بذر ترب ۶ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد است.

آبیاری مناسب برای کاشت ترب:

به دلیل حجم و شاخ و برگ کم ترب این گیاه به آب زیادی نیاز ندارد و نگهداری ظرفیت مزرعه بین ۶۰ تا ۷۰ درصد کفایت می‌کند. مهم‌تر از آن یکنواختی در آبیاری است، زیرا نوسانات شدید در آبیاری باعث ترکیدن غده‌ها خواهد شد. آبیاری نامرتب و خشکی هوا در پوک شدن غده‌ها نیز اثر دارد. همچنین آبیاری و رطوبت زیاد هم باعث بروز بیماری مختلف خواهد شد. پرورش ترب نیازمند آب فراوان است، خاک نباید خشک شود. آبیاری را اول صبح انجام دهید تا گیاه شما دچار بیماری نشود. البته این گیاه به دلیل دوره رشد کوتاه حساسیت کمی به بیماری دارد.

خاک مناسب پرورش ترب:

از آنجا که بذر ترب دارای رشد سریع می‌باشد، یک خاک غنی و حاصلخیز ضروری می‌باشد. برای رسیدن هر چه زودتر به محصول، خاک ماسه‌ای یا ماسه‌ای – لومی پیشنهاد شده است. خاک باید عاری از سنگ و سنگ ریزه، کلوخ، توده‌های انباشته خاکی باشد. محل تخم‌ریزی باید به‌صورت یکنواخت باشد تا یک محصول خوب را بتوان تضمین نمود. PH محیط یا محلول غذایی برای رشد گیاه بسیار مهم است. هر گیاهی محدوده PH خاصی دارد که خارج شدن از این محدوده باعث کم شدن رشد یا حتی مرگ گیاه می‌شود. PH کمتر از ۴٫۵ یا بیشتر از ۹ صدمات سختی به ریشه گیاه وارد می‌کند و اثرات زیان‌آوری روی رشد گیاه دارد.

کود دهی گیاه ترب:

اگر شما در سطح خانگی این گیاه را پرورش می‌دهید استفاده از کود شیمیایی ۱۰-۱۰-۵ (نیتروژن – فسفر- پتاسیم) توصیه می‌شود. شما می‌توانید از آب آکواریوم برای فراهم کردن نیتروژن برای این گیاه استفاده کنید. کود دامی برای بهبود شرایط خاک پیشنهاد می‌شود.

کاشت بذر ترب:

بذر ترب باید به تناوب ۱۵ روز یک‌بار کاشته شود، بذر ترب به دو روش کاشت خطی و کاشت کرتی کاشته می‌شود. در کاشت خطی بذر ترب در ردیف‌هایی مشخص با فاصله کاشته می‌شود. از زمان کاشت بذر ترب تا زمان برداشت ۲۰ تا ۴۰ روز بسته به گونه زمان موردنیاز است.

برداشت ترب:

وقتی که ریشه‌های آن حدود ۳ سانتیمتر قطر دارد، آماده برداشت است. بسته بذر ترب خود را از نظر زمان برداشت و زمان بلوغ بررسی کنید. برای برداشت، کل گیاه را با دست خود از زمین خارج کنید. همچنین شما می‌توانید خاک را کنار زده و مشاهده کنید که پیاز آن رشد کرده یا خیر. اگر رشد کرده چند ترب را بیرون کشیده و آن را مزه کنید. این امر به شما نشان می‌دهد که آیا آماده برداشت است یا خیر. برخلاف بسیاری از سبزی‌های ریشه‌ای، ترب نمی‌تواند در زمین باقی بماند، زیر انجام این کار باعث سخت و چروکیده شدن آن می‌شود.

پروش و نحوه کاشت ترب در گلدان

۱- گلدان موردنظر خود را با خاک مناسب (مخلوط خاک باغچه با خاک‌برگ و ماسه) پر کنید.

۲- خاک باید زهکشی خوبی داشته باشد و با کودهای آلی غنی شده باشد. همچنین می‌توانید به جای گلدان از ظروف پلاستیکی موجود در منزل نیز استفاده کنید. فقط کافی است ته آن سوراخی برای خروج آب اضافی ایجاد نمایید.

۳- برای پر کردن گلدان به ارتفاع حداقل ۱۵ سانتی‌متر داخل آن خاک بریزید و سطح آن را مرطوب کنید. اضافه کردن مواد مغذی به خاک بهتر است قبل از کاشت بذر ترب انجام شود زیرا ترب دوره رشد کوتاهی دارد.

۴- بهتر است برای سبز شدن بذر ترب آن‌ها را یک شب بخیسانید؛ به این منظور بذرها را در یک دستمال نخی یا گونی مرطوب قرار دهید.

۵- بذر ترب را بر روی سطح رویی خاک بکارید و به عمق نروید. می‌توانید بذر ترب ها را به آرامی بر روی سطح خاک بپاشید و سپس روی آن را با لایه نازکی از خاک در حد چند میلی‌متر بپوشانید. فاصله بین بذر ترب ها را ۲ تا ۴ سانتیمتر در نظر بگیرید.

۶- گلدان‌ها را به محلی گرم و دور از وزش مستقیم باد منتقل کنید. لازم است بستر کاشت ترب همواره مرطوب و نه غرقاب نگه داشته شود و حداقل روزی ۶ ساعت برابر نور خورشید به گیاه بتابد.

نکته: چنانچه رشد ترب ها کند بود، می‌توانید به آن مقداری کمپوست اضافه کنید.

۷- سبزی ترب خیلی زود رشد می‌کند (بذر ترب ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می‌شود)، بنابراین بعد از گذشت سه هفته به ترب‌های خود سر بزنید. زمانی که ترب ها به اندازه موردنظرتان رسیدند آن‌ها را برداشت کنید.

۸- ترب های کوچک‌تر طعم بهتری دارند. همچنین بزرگ شدن زیاد ترب باعث سفت شدن و آسیب به ریشه گیاه می‌شود.

۹- در حالت معمول باغبان‌ها، هنگامی که قطر ترب ها، به ۲/۵ سانتیمتر رسید، برداشت را آغاز می‌کنند. اما اگر قصد دارید از برخی ترب‌ها برای تهیه بذر ترب استفاده کنید، باید اجازه دهید گیاه برای مدت بیشتری در خاک باقی بماند.

برای خرید بذر ترب و  سایر بذر سبزی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

میوه فیسالیس در کیسه های کاغذی شکل پوشیده می شود که این کیسه میوه را از آفات حفظ می کند. میوه فیسالیس در بافت، شبیه گوجه فرنگی است و عطر و طعم آن مخلوطی از آناناس و میوه های ترش مثل توت فرنگی می باشد.

کاشت فیسالیس

شیوه کاشت بذر فیسالیس همچون سایر گیاهان این خانواده به صورت انتقال نشا می باشد. از زمان کاشت بذر فیسالیس تا نمو اولین میوه حدود  ۹۰روز طول می کشد. بهترین زمان کاشت بذر فیسالیس در اواخر تابستان تا اوایل پائیز می باشد. در برخی از مناطق، این محصول تا ۴ بار در سال کشت می شود. جوانه گل پس از ۴۰ روز ظاهر می شود و اولین میوه پس از ۸۰ روز ظاهر می گردد. در مناطق عاری از یخ زدگی، گلدهی ۳-۲ بار در طول سال اتفاق می افتد.

بذر فیسالیس را در بهار (فوریه یا آپریل) بکارید. دانه فیسالیس را در سینی نشا بکارید و فقط آن را با خاک بپوشانید. دمای مناسب برای جوانه زنی بذر فیسالیس ۲۳ تا ۲۵ درجه سانتی گراد است. جوانه زنی بذر فیسالیس به سرعت صورت می گیرد. بعد از جوانه زنی، نهال را به یک گلدان که به اندازه کافی بزرگ باشد منتقل کنید. خاکی که مورد استفاده قرار می گیرد باید نیمه غنی باشد. گیاه معمولا به طور طبیعی پر پشت است، اما می توان نوک شاخه های در حال رشد که کمتر از ۳۰ سانتی متر هستند را هرس کرد، این کار باعث تشویق به رشد می شود. در مناطقی که سرما یک مشکل است، برای بوته باید محافظ فراهم شود. برای جلوگیری از تاثیر سرما می توان روی بوته پوشش های پلاستیکی قرار داد. همچنین می توان گلدان را به یک جای امن منتقل کرد.

فیسالیس مناطق آفتابی را دوست دارد، همچنین مکانی که فیسالیس در آن قرار می گیرد باید از باد در امان باشد. فیسالیس در خاک های شنی که تقریبا غنی هستند به خوبی رشد می کند. اگر خاک خیلی غنی باشد باعث تشویق تولید برگ و کاهش باردهی می شود. حتی دادن کود متوسط، باعث رشد رویشی بیش از حد و کاهش گل دهی می شود. بازده بالا با کود کم و یا بدون کود به دست آمده است. ارتفاع شاخه فیسالیس می تواند به ۱ تا ۱٫۸ متر برسد. فیسالیس به آبیاری مداوم نیاز دارد تا بتواند محصول خوبی بدهد. اگر خاک مشکل زهکشی دارد گیاه باید در شیب ملایم کاشته شود. زمانی که میوه ها به بلوغ رسیدند آبیاری را باید قطع کرد. گیاه فیسالیس در طول خشکسالی خفته می شود. در صورت لزوم می توان برای گیاه داربست درست کرد. فیسالیس به هرس خیلی کمی نیاز دارد مگر این که گیاه روی داربست باشد. برای هرس شاخه های رو به رشد را باید کمی کوتاه کرد.

نکات مهم کاشت فیسالیس

قبل از کاشت بذر فیسالیس حتما زمین را قارچ کش بزنید.

کاشت ازطریق بذر فیسالیس امکان پذیراست.

بهترین روش کاشت از طریق نهال می باشد.

زمان کاشت بذر فیسالیس از اواسط اسفندماه تا اواخر فروردین ماه است.

بذر فیسالیس را در سینی نشا بکارید و بعد از ۳۵تا۴۰ روزبه زمین اصلی انتقال دهید.

بذر فیسالیس را می توان در تمامی فصول سال در گلخانه کشت نمود.

بعد از کاشت بذر فیسالیس جوانه زنی به سرعت انجام میگیرد.

بهترین نوع خاک برای بذر فیسالیس خاک سبک بدون کود مناسب است.ترکیب های: پیت ماس + کوکوپیت وخاک ساحلی مناسب است.

سینی نشاء تا جوانه زنی مرطوب باشد و هر روز آبیاری گردد،بعد از جوانه زنی هر موقع خاک خشک شد آب داده شود.

بعد از۱۵تا۲۰ روز بذر فیسالیس جوانه میزند.

نهال ها به اندازه ۱۰تا ۲۰سانت رشد کردند آن را جهت کشت انتقال دهید.

بذر فیسالیس در خاک های شنی که غنی هستند به خوبی رشد می کند. اگر خاک خیلی غنی باشد باعث تشویق تولید زیاد برگ و کاهش باردهی و محصول می شود.دادن کود متوسط، باعث رشد رویشی بیش از حد و کاهش گل دهی می شود.

هرچه مقدار کود دهی کمتر باشد میزان محصول بیشتر است.

جوانه سبز شده را از وزش باد دور نگه دارید.

مکان آفتابی و پر نور مناسب رشد است.

برداشت میوه فیسالیس

برداشت محصول در شرایط گلخانه های در ایران، از اواسط بهمن آغاز می گردد. رنگ میوه در زمان رسیدن به نارنجی تا قرمز تمایل پیدا می کند. عملکرد متوسط آن در هکتار حدود ۱۵ تن گزارش شده است.

برای خرید بذر فیسالیس و سایر صیفی جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.

توجه داشته باشید که در واقع فلفل از جمله سبزی‌های خوش عطروطعم محسوب می‌شود که اغلب در همه غذاها و خوراکی‌های مصرفی مورداستفاده قرار می‌گیرد. به‌طورکلی فلفل در انواع مختلف شیرین، تند، چیلی، سفید و نارنجی یافت می‌شود و شما می‌توانید در اندازه‌های مختلفی آن را تهیه نمایید.

دستورالعمل‌های کاشت انواع فلفل‌ها

همان‌طور که متوجه شدید فلفل‌ها دارای انواع مختلفی هستند و به همین منظور در ادامه سعی داریم تا به بیان نحوه کاشت فلفل سبز و کاشت فلفل دلمه‌ای و کاشت فلفل چیلی در گلدان بپردازیم تا بتوانید در روند کاشت و پرورش از آن استفاده نمایید:

مراحل کشت فلفل سبز در گلدان

بهتر است بدانید که فلفل سبز درواقع گیاهی مقاوم است که به‌راحتی می‌تواند با فضای آپارتمان سازگار شود و توصیه می‌شود برای کاشت آن بذر فلفل را از مراکز تولید گل و گیاه تهیه نمایید. پس از تهیه بذر فلفل بایستی آن‌ها را درون سینی نشا در لایه سطحی بستر کشت قرار دهید و روی آن را با لایه نازکی از کمپوست به ضخامت ۵ میلی‌متر بپوشانید. توجه داشته باشید که بهترین بستر کشت برای کاشت بذر فلفل ترکیبی از شن، ماسه و کمپوست است. توصیه می‌شود که سینی نشا را در یک محل گرم و مرطوب قرار دهید و به‌طورکلی یکی از بهترین فضاها برای قرار دادن سینی آشپزخانه و پشت پنجره است. توجه داشته باشید که می‌توانید سطح سینی را با پلاستیک بپوشانید.

زیرا استفاده از پلاستیک باعث ایجاد شرایط گلخانه‌ای گرم و مرطوب خواهد شد. توجه داشته باشید که سطح بستر کشت بایستی در طول دوران جوانه‌زنی مرطوب بماند و برای اینکه بستر رطوبت خود را از دست ندهد بایستی بذر فلفل ها را به‌صورت روزانه آبیاری نمایید و چنانچه بستر بیش از اندازه خشک شده بود می‌توانید آن را دو مرتبه آبیاری کنید به این نکته هم توجه داشته باشید که نباید سطح خاک غرقابی گردد. بهتر است بدانید که بذر فلفل سبز با قرارگیری در شرایط محیطی مناسب در طول مدت زمان ۱ الی ۲ هفته جوانه خواهد زد. توصیه می‌شود که پس از دو برگی شدن جوانه‌ها جوانه‌های ضعیف را حذف نمایید و گیاهچه های قوی‌تر را به گلدان اصلی انتقال دهید. توجه داشته باشید برای این کار بایستی گلدانی نسبتاً بزرگ را انتخاب نمایید که تقریباً ۲۰ لیتر فضا داشته باشد. به‌طورکلی فلفل سبز با قرارگرفتن در شرایط مساعد و مناسب پس از گذشت مدت زمان ۶۰ الی ۱۲۰ روز آماده برداشت خواهد بود.

مراحل کشت فلفل دلمه‌ای در گلدان

توجه داشته باشید که برای کاشت این بذر فلفل بایستی آن را از مراکز فروش گل و گیاه تهیه نمایید و پیش از کاشت بایستی حدود ۲ الی ۸ ساعت آن‌ها را درون آب بخیسانید تا سرعت جوانه‌زنی در گیاه افزایش پیدا کند. حالا باید گلدان موردنظر خود را برای کاشت انتخاب نمایید و توصیه می‌شود گلدانی را انتخاب کنید که از گلدان فلفل سبزها بزرگ‌تر باشد. همچنین شما می‌توانید این نوع بذر فلفل را نیز درون باکس‌هایی پرورش دهید و در این روند بایستی باکس‌های حاوی بذر فلفل را در محیط بالکن قرار دهید. توصیه می‌شود که گلدان را با بستر کشت مناسب پر کنید و به‌طورکلی خاک مناسب برای کاشت بذر فلفل ترکیبی از کوکوپیت، پرلیت و پیت ماس است که شما می‌توانید این موارد را از مراکز خوب باغبانی تهیه نمایید.

توجه داشته باشید که در صورت فراهم کردن شرایط محیطی مناسب مدت زمان ۶ الی ۸ هفته طول خواهد کشید تا بذر فلفل ها جوانه بزنند و شما می‌توانید ابتدا بذر فلفل ها را درون سینی نشا بکارید و پس از جوانه زدن و دو برگی شدن آن را به گلدان اصلی انتقال دهید. به‌طورکلی فلفل دلمه‌ای برای رشد خوب نیاز به دما و نور کافی دارد و بایستی مراقبت‌های لازم را انجام دهید. توجه داشته باشید که از زمان کاشت تا برداشت فلفل‌ها حدود ۶ الی ۱۰ هفته طول خواهد کشید و بایستی برداشت را زمانی انجام دهید که ۸۵ درصد رنگ میوه‌ها کامل شده باشد همچنین شما می‌توانید در طول هفته یک الی سه مرتبه محصول خود را برداشت نمایید. توصیه می‌شود که برای بریدن فلفل‌ها از قیچی یا چاقوی تمیز استفاده نمایید. پس از برداشت می‌توانید از خواص فلفل دلمه‌ای که موردتوجه عموم است استفاده نمایید.

مراحل کشت فلفل چیلی در گلدان

بهتر است بدانید که کشت این نوع فلفل که بدان فلفل هندی نیز گفته می‌شود مانند سایرین انجام خواهد شد و نکته‌ای که دانستن آن مهم است این است که فلفل چیلی در هواهای گرم رنگ تند و قرمزی به خود خواهد گرفت و در هواهای خنک نیز شیرین‌تر و رنگی قرمز روشن به خود می‌گیرد.

برای کاشت این نوع فلفل بایستی در مرحله اول بذر فلفل چیلی را درون گلدان بکارید و پس از چند برگی شدن آن را به گلدان اصلی انتقال دهید. همچنین می‌توانید بستر گیاه را پر از کود پوسیده و خاک برگ کنید و گلدان را در فضایی گرم قرار دهید. توجه داشته باشید که اگرچه فلفل چیلی گرما و فصل گرما را دوست دارد اما قرارگیری در دمای بیش از ۲۸ درجه سانتی‌گراد به پژمرده شدن برگ‌ها منجر خواهد شد و به‌تدریج گلدهی آن به تعویق خواهد افتاد. بهتر است بدانید که بذر فلفل های چیلی به مدت زمان حدود ۸ الی ۱۰ هفته نیاز دارد تا بتواند جوانه بزند و عمل محصول دهی خود را انجام دهد. پس پرورش دادن این نوع فلفل می‌توانید از خواص فلفل هندی در غذاهای خود استفاده نمایید.

برای خرید بذر فلفل به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرمایید.